وقتی رژیم آپارتاید آفریقای جنوبی، چکمهی خود را بیشتر و بیشتر بر گلوی برابریخواهان فشار داد و وقتی کشتار و سرکوب و زندان تمامی نداشت، مبارزان دو راه بیشتر نداشتند: تن دادن به وضع موجود و یا ادامهی جنگ با کمترین هزینه. مبارزان آفریقای جنوبی راه دوم را در پیش گرفتند. خرابکاری شرافتمندانه یکی از موثرترین روشهای آنها برای تغییر رژیم سرکوبگر بود.